Veiligheid op het spoor

Bij de veiligheid op het spoor zijn drie begrippen van belang, die elk in een eigen bestand worden uitgelegd:

Seinsystemen: algemene overzichten van alle seinen, dat zijn: borden, beweegbare seinen en lichten, met een beschrijving van hun uiterlijk en betekenis.
Beveiligingssystemen: de onderlinge relatie van armseinen of van lichtseinen, de wijze waarop ze bediend worden en de beveiligingslocaties (d.w.z. de specifieke plaatsen langs de spoorbaan die voor seinbeveiliging in aanmerking komen).
Er bestaan twee categorieën van Beveiligingssystemen:
- Beveiligingssystemen voor de vrije baan
- Beveiligingssystemen op emplacementen
Treinbewaking en -beïnvloeding: de seinbeelden worden via "baancontacten" tussen of langs de rails aan de passerende trein doorgegeven, en in de cabine krijgt de machinist audiovisuele informatie over deze seinbeelden. Als de machinist niet (juist) reageert op de signalen, grijpt het bewakingssysteem op de trein in en volgt eventueel een noodremming.

In principe worden alle begrippen beschreven zoals de SA (Spooksoliy Arânkas, de Spokanische Spoorwegen) die hanteert. Dit staatsspoorwegbedrijf is in 1953 opgericht en hierin zijn alle toenmalige particuliere maatschappijen opgegaan (zie bestand Spoorwegen: geschiedenis). Hoewel er tegenwoordig weer een tendens is om secundaire en toeristische lijnen aan particuliere bedrijven over te doen, is de SA nog steeds de autoriteit als het gaat om de ontwikkeling en het beheer van sein- en beveiligingssystemen.
Vóór 1953 waren de vele particuliere maatschappijen verantwoordelijk voor hun beveiligingssysteem. Bovendien moet er tot 1894 nog een onderscheid gemaakt worden tussen de spoorwegen in Spokanië en die in Pegrevië (toen een onafhankelijk koninkrijk). Als de behandeling van de beveiligingssystemen in een historisch perspectief wordt geplaatst, zullen de desbetreffende spoorwegmaatschappijen genoemd worden.