Casa Valdez

Prins Wersja Glónt en Prinses Imelda

Prins Wersja Glónt (1526-1575) regeerde over Garos vanaf 1547 tot aan zijn dood. Hij huwde in 1549 met een Spaanse vrouw die zich bevond op een Spaans schip dat in een hevig noodweer bij Garos de haven in vluchtte. De vrouw wordt officieel als "herderin[netje]" omschreven, maar het is duidelijk dat het hier om een prostituee ging die de Spaanse zeelieden op hun schip hadden meegenomen. Over het algemeen hebben herderinnen weinig te zoeken op een schip zonder schapen. Toen het schip min of meer illegaal de Garosische territoriale wateren was binnengevaren maakte de prins een deal met de kapitein: de kapitein en zijn bemanning konden net zo lang op Garos blijven als ze wilden, mits ze het "herderinnetje" naar het prinselijk paleis stuurden. Zulks geschiedde. Het arme wicht werd gelijk in bad gestopt, kreeg een deftige jurk aan en moest zich voortaan jonkvrouw Imelda noemen (hoe ze werkelijk heette is niet bekend). Tien maanden later was ze zwanger van een zoon die later als Prins Bjertens zijn vader zou opvolgen, en Wersja Glónt trouwde met haar. Hoe het de Spaanse zeelieden is vergaan is niet geheel duidelijk, maar het schip is teruggekeerd naar Spanje en enkele bemanningsleden schijnen op Garos te zijn achtergebleven.

Prinses Imelda had het helemaal niet naar haar zin op het winderige en voor haar doen kille eilandje. Ze werd ziek van de kou en de heimwee en toen ze dreigde te zullen gaan sterven heeft Prins Wersja Glónt haar naar het vasteland gestuurd, om bij te komen. Zij mocht hier de koude wintermaanden blijven, mits ze zo dicht mogelijk bij Garos zou zitten. Inderdaad is de afstand tussen Garos en het paleisje Casa Valdez de kortste afstand die er hemelsbreed gemeten mogelijk is tussen dit eiland en een plek op Tigof.

Om haar van haar heimwee te genezen werd het paleisje in Spaanse stijl gebouwd, hoewel de analfabetische Prinses zo weinig geestelijke bagage had dat ze zich dat "Spaanse" van haar paleisje nauwelijks bewust geweest zal zijn geweest. Zij werd gedwongen om elke zomer naar Garos terug te keren waar Prins Wersja Glónt zich onmiddellijk aan haar vergreep - en niet alleen hij, al zijn vrienden en de hele hofhouding misbruikten haar tijdens woeste bacchanalen. "Het zal voor Imelda een hele opluchting geweest zijn dat ze nu door een geil stelletje geparfumeerde adellijke heren gegrepen werd, en niet meer door stinkende onbehouwen zeelieden," durfde de geschiedschrijver Botriy Nerja (ook met Spaanse voorouders trouwens) in 1722 te schrijven. Als Imelda zich de winter terugtrok in haar paleisje, vermaakte ze zich met een schaapskudde; sommigen denken dat ze daarom het "herderinnetje" genoemd wordt.

Wersja Glónt is zelf hoogstens een of twee keer in Casa Valdez geweest. Het probleem was dat dit paleisje niet op zijn grondgebied lag maar op dat van de Spokanische Koning Mazu Pliy Thyrra (Tigof behoorde tot het Koninkrijk Spokanië). Deze was er niet zo van gecharmeerd dat het staatshoofd van een buurland een paleis op Spokanisch grondgebied zou betrekken. Maar voor Imelda wilde hij wel een uitzondering maken - hiermee gaf de Spokanische koning te kennen dat hij het Spaanse "herderinnetje" niet als een echte prinses beschouwde, maar eerder als een onbetekenend wicht. Het is genoegzaam bekend dat Mazu Pliy Thyrra sterk werd beïnvloed door zijn vrouw, Koningin Dânda Lerdu. Daarom wordt gesuggereerd dat zij haar man heeft weten over te halen om dat arme Spaanse meisje te redden van de bacchanalen die er op Garos plaatsvonden. Er wordt ook beweerd dat Koningin Dânda Lerdu het initiatief genomen heeft om een schaapskudde op het land bij Casa Valdez te zetten. Zij zou gemeend hebben dat schapen een louterende werking hebben op misbruikte vrouwen en bovendien een rustgevende factor zijn in een hectisch leven. (FLAP-DOM.DOC)