Spokanisch Archief |
De gezamenlijke ministeries hebben in 2018 de Commissie Spooksoliy mintof Brexit ingesteld om de gevolgen van de Brexit voor Spokanië te analyseren en beleid uit te werken hoe met het VK om te gaan als het geen EU-lid meer is. De uitkomsten van het onderzoek zijn begin oktober 2019 gepubliceerd in het rapport Exit mintof Brexit (Exit na de Brexit). Hier volgt een samenvatting van de zeven belangrijkste kwesties waar het rapport aandacht aan besteedt. |
Lucht- en zeeverbindingen tussen Spokanië en het Europese vaste land lopen voor een belangrijk deel via het VK. Dankzij de Kanaaltunnel vindt er veel goederen- en personenvervoer plaats naar het VK, en vervolgens met veerdiensten of vliegverbindingen naar Spokanië. Als het VK buiten de EU valt, zullen deze vervoersstromen voor een deel ophouden, omdat de voorkeur gegeven wordt aan directe verbindingen tussen de EU en Spokanië - wellicht via Ierland. Zeker als het VK moeilijk gaat doen met buitenlandse reizigers, lijkt een overstap via dat land niet voor de hand te liggen. Ook al zou het VK met de EU overeenkomen dat EU-ingezetenen zonder visum naar het VK kunnen reizen (en omgekeerd), dan nog is het de vraag wat voor regelgeving het VK gaat bedenken voor het toelaten van Spokaniërs. En omgekeerd: hoe reageert Spokanië daarop als het gaat om de toelating van Britten?
Voor de in- en uitvoer van talloze goederen en producten hebben de EU en Spokanië afspraken gemaakt. Deze handelsverdragen gelden niet meer met betrekking tot het VK als het uit de EU stapt. Om enkele voorbeelden te noemen: voor lamsvlees, kaas, whisky, bier, boeken, tijdschriften en talloze andere voedingsmiddelen gelden lage importtarieven als ze naar Spokanië worden geïmporteerd - dit alles op basis van EU-overeenkomsten. Hoewel er omgekeerd weinig Spokanische producten naar het VK gaan, profiteren Spokanië en het VK wel van de export uit het VK naar Spokanië. Niemand weet wat er gaat gebeuren als de EU-afspraken niet meer gelden. Minister Gezulo Râkala van Handel heeft u al gezegd dat zodra de producten uit het VK niet meer hoeven te voldoen aan de EU-eisen (maar bijvoorbeeld alleen nog maar aan de veel minder strenge Amerikaanse eisen, omdat Trump dat zo wil), Spokanië geen producten uit het VK meer kan afnemen.
Punt 2 hierboven heeft ook gevolgen voor de infrastructuur. Zo zullen veerdiensten tussen Southampton en Plymouth naar Tanbÿr en Husta minder intensief worden, en zal het scheepvaartverkeer tussen Spokanische havens en Frankrijk, België en Nederland kunnen toenemen. Ook kan het verkeer met Ierland toenemen, als de handel met dat land intensiever wordt. Voor al het verkeer met het VK zal extra douanecapaciteit nodig zijn: zowel qua personeel als faciliteiten in de havens. Hiervoor zal de Spokanische regering geld vrij moeten maken, maar het is nog niet bekend wat het allemaal gaat kosten.
Met de bouw van extra havenfaciliteiten kan pas begonnen worden als de verhoudingen met het VK vast liggen. Mogeolijk zullen er in de tussentijd provisorische inrichtingen moeten komen, zoals tijdelijke bouwketen en loodsen.
Ook op de internationale vliegvelden zullen maatregelen genomen moeten worden om het personenverkeer tussen Spokanië en het VK buiten de EU-stromen om te leiden.
Er wonen ongeveer 7.000 Spokaniërs in het VK, en ongeveer 5.000 Britten in Spokanië. Niet heel veel maar genoeg om na te denken over hun lot als beide bevolkingsgroepen niet meer onder de EU-afspraken vallen. Het VK heeft duidelijk gemaakt dat inwoners uit EU-lidstaten behandeld zullen gaan worden als mensen uit een "derde land", dus dat ze al hun rechten verliezen die ze automatisch hadden omdat ze EU-ingezetene waren. Als het VK al op deze rigide wijze met EU-inwoners omgaat, valt het ergste te vrezen voor de Spokaniërs die met de bescherming van de EU-regelgeving in het VK wonen. En omgekeerd voor de Britten die in Spokanië wonen.
Hoewel minister Rufen Ferdu-Fraveff van Justitie heeft verklaard dat de Britten in Spokanië na een Brexit "in principe" dezelfde rechten zullen behouden als alle andere EU-mensen, kan dit geheel anders uitpakken als het VK zich vijandig opstelt tegenover Spokaniërs. Dan gaat het "oog om oog tand om tand"-principe spelen. Worden Spokaniërs het VK uitgezet? Dan is het maar de vraag hoe coulant de Spokanische overheid jegens de Britten zal zijn.
Spokanië is op het gebied van cultuur en wetenschap altijd Angelsaksisch georiënteerd geweest, hoewel de affectie met de VS nooit echt optimaal was (zeker niet nadat Trump het voor het zeggen kreeg). Er bestaan veel uitwisselings- en samenwerkingsprogramma's met Britse universiteiten en onderzoekscentra, maar in hoeverre dat na een Brexit een vervolg kan krijgen, is een open vraag. Veel van zulke verbanden bestaan op basis van EU-regelgeving, en dat gaat dus ophouden.
Nu al is er een tendens waar te nemen dat niet het Engels, maar Frans, Spaans en Duits gezien worden als de talen waarmee in de naaste toekomst in de EU gecommuniceerd gaat worden. De kinderachtige, onvoorspelbare, rigide houding van de huidige Britse regering doet ook de populariteit van het Engels en de anglofiele houding van de Spokaniërs geen goed.
Minister Qulann Zômpsy-Lajto van Landbouw/veeteelt, Bosbouw en Visserij wijst erop dat er tekenen zijn dat het VK zijn viswateren wil gaan beschermen en er geen vissersboten uit de EU in wil toelaten. Hoewel de Britse viswateren (de 200-mijlszone) niet aan de Spokanische wateren grenzen, vissen de Britten soms wel in de Spokanische wateren en de Spokaniërs in de Britse. Dit is mogelijk vanwege EU-afspraken. Als de Britse regering geen buitenlandse vissersboten meer in haar wateren duldt, zal Spokanië ook geen Britse schepen meer dulden - ook als zou het VK zich tegenover Spokanië minder rigide opstellen dan tegenover de EU. Maar Spokanië zal zich uit solidariteit met de EU streng tegenover het VK gaan opstellen.
De Ierse 200-mijlszone grens wel aan die van Spokanië. Beide landen mogen in elkaars wateren vissen, en als de Britse wateren voor de Ieren verboden gebied zouden worden, kunnen de Ieren alleen nog via de Spokanische wateren bij Atlantische kustwateren van Frankrijk en Spanje komen.
Spokanië en het VK hadden van oudsher een goede diplomatieke verstandhouding. De Britse ambassade in Hirdo vervulde via de regering in Londen een "brugfunctie" tussen Spokanië en de EU. Talloze verdragen en overeenkomsten tussen Spokanië en de EU liepen via diplomatieke kanalen over Londen. De Spokanische overheid heeft altijd volledig vertrouwd op de professionaliteit, expertise, integriteit en behulpzaamheid van de Britse overheid als het ging om de bestendiging van de contacten tussen Spokanië en de EU.
Deze Britse brugfunctie is in gevaar en er is grote kans dat er binnenkort niets meer van over is. Spokanië moet nu gaan beslissen welke uitwijkroutes er mogelijk zijn. Wordt het Ierland of Frankrijk, om deze brugfunctie te vervullen? Of wellicht beide? Het is nog niet bekend hoe dit uitpakt. Intussen merkt de Spokanische overheid wel hoe die brugfunctie van de Britten langzamerhand is verworden tot een barrière. Er zijn tekenen dat het VK momenteel Spokanië onder druk zet om hun banden met de EU losser te maken. Dominic Cummings heeft zo zijn lobbyisten ingeschakeld die via de Britse ambassade in Hirdo trachten om Spokanië ervan te overtuigen dat het land beter samen met het VK (en de VS) een anti-Europa-alliantie kan vormen.
De Spokanische regering lijkt nog niet goed overweg te kunnen met deze plotselinge omslag: van het VK als bondgenoot tot Engeland als vijand. Dat Spokanië nu meer toenadering zoekt tot anti-Brexit-partijen als Ierland en Schotland, is begrijpelijk.