|
Aan deze site wordt nog gewerkt; sommige links lopen nog dood |
|
Er zullen weinig landen in de wereld zijn die zo tot de verbeelding spreken als Spokanië - en met "verbeelding" bedoelen we het letterlijk, ofwel: fantasie. Decennialang - of misschien wel eeuwenlang - maakte Spokanië geen deel uit van de wereldkaart zoals die door de meeste mensen met enige geografische kennis in het hoofd is gegrifd. Dat neemt niet weg dat er wel degelijk sprake is van een eilandenrijk in de Atlantische Oceaan, twee grote en vijf kleinere eilanden, waar zo'n zeven miljoen mensen (min of meer) vredig met elkaar leven, en waar de democratie gegarandeerd wordt door Koning Huron Herco IV - voor zover je natuurlijk van een democratisch land kan spreken als er een monarch aan het hoofd is. |
hebben Spokanische hooibergen met buitenaardse wezens te maken? |
|
in het keurslijf van de geofictie! |
De isolationistische politiek die dit land al vanaf begin 19e eeuw als officieel beleid koestert, en vóór die tijd ook officieus, heeft er niet alleen toe geleid dat de Spokaniërs slechts vaag op de hoogte zijn van wat er buiten hun land gaande is, maar vooral ook dat men buiten dit land nauwelijks op de hoogte is van wat er binnen Spokanië gebeurt. En eigenlijk weten velen niet eens dat het land gewoon bestáát, dat hier zeven miljoen mensen leven in een redelijk ontwikkelde en beschaafde maatschappij, die zich qua ontwikkeling en economie mag plaatsen ergens tussen Roemenië en Griekenland. Dus feitelijk een kandidaat voor de Europese Unie. Maar de laatste vijf woorden kunnen in de Spokanische politiek niet hardop gezegd worden, want dat zou een rechtstreekse aantasting van het traditionele isolationisme betekenen. |
| Wellicht is deze contradictie - een redelijk beschaafd land dat achter de coulissen zijn rol in de wereldpolitiek meespeelt maar nimmer iets aan de grote klok hangt - de reden dat zovelen dit land niet "au serieux" nemen. Spokaniërs doen wel of ze "normaal" zijn, het koninkrijk presenteert zich wel als een "volwassen staat", maar de krampachtige afkeer van alles wat met hedendaagse communicatie en globalisering te maken heeft, welhaast wellustig tentoonspreidt, kweekt geen goodwill buiten de grenzen. Integendeel, Spokaniërs kweken onbegrip en afstand in het buitenland. Kortom: het "buitenland" neemt de Spokaniërs niet serieus - men doet alsof hun land niet bestaat, een fantasielandje is, wellicht zelfs door buitenaardse wezens bezocht of bevolkt. Of, en dat is nog het dichtst bij de grond, of het een soort van geofictie is - een fictief geografisch gegeven dus. |
hangen? En wat doen ze in Spokanië met Verdonk, dan? | ||
|
Spokanië? Oh dat spokenlandje met zo'n fantasietaaltje! |
|
burgeroorlogen |
en cultuur | Spokanië presenteert zich in websites, reisgidsen, public relation, radio- en tv-programma's, er zijn uitwisselingen op cultureel en wetenschappelijk gebied, Spokanische zangeressen en andere musici trachten de niet-Spokaniër warm te krijgen voor de muziek, andere artiesten doen hun best om hun werk buiten Spokanië als volwaardige kunst te presenteren - helaas mag het dikwijls niet baten. |
| Het Ministerie van Cultuur kwam dan ook met een brandbrief, waarin men de hamvraag durfde te stellen: WAAROM geeft ons land toch altijd aanleiding tot buitenaards gefantaseer, grappig bedoelde fictiviteit? WAAROM voelen bezoekers van websites of bezoekers aan ons land zo dikwijls de behoefte om de reality van Spokanië te presenteren als fantasy?. Hier worden de Spokaniërs moe van. |
in Spokanië |
|
Maar we hebben toch al zo'n fantasietaal: Esperanto! | Vandaar deze site: lees en zie hoe men geïnspireerd raakt om Spokanië omlaag te halen tot een of ander fantasietje. En merk op dat ook sommige Spokaniërs deze neiging hebben - net zo goed als Nederlanders de neiging hebben om hun eigen land (of hun taal) onderuit te halen, omdat het "buitenland" nou eenmaal altijd beter lijkt dan je eigen thuis. |
|