Zrynâkulâ

Dit is de vertaling van hoofdstuk 9, 'Het spookkasteel van Zrynâkulâ', uit het boek Zjut-âlbos (Rarebouw) van Flore-Kitianos-Portâe, in 1995 verschenen bij uitgeverij Ef Bax te Hirdo.

Het spookkasteel van Zrynâkulâ

Evenmin als Engeland maakt Spokanië er een geheim van dat het in vele, bewoonde en onbewoonde, kastelen spookt. Voor de bewoners van dergelijk onroerend goed kan het natuurlijk een beproeving zijn, maar voor het toerisme zijn spookverschijnselen een welkome aanvulling op het pakket dat een streek te bieden heeft.

Ook in het Zrynâkulâ-slot in het Kulano-gebergte worden regelmatig paranormale verschijnselen waargenomen — het is dan ook niet toevallig dat dit kasteel in een vergeten streek ligt die reizigers weinig te bieden heeft. De lokale SEQU (= VVV) weet natuurlijk nooit precies wanneer er zich verschijnselen in het kasteel zullen voordoen, maar dat onverwachte bezoekers na het betalen van het entreegeld een speciale ervaring opdoen is echter altijd gegarandeerd.

Er zweven transparante gedaanten van reeds lang overleden kasteelbewoners door de ridderzaal. De treden van de wenteltrap in de donjon hebben gevoel, en kreunen dan ook onder de menselijke voetstappen. Het hemelbed in de prinselijke slaapzaal wordt beslapen door een onzichtbare geest, maar het dekbed ligt bol en gaat met de ademhaling op en neer. Ook de kelders en gewelven worden bevolkt door transparante wezens die zich schichtig vertonen.

Een bezoek aan dit kasteel is dus de moeite waard, en denk dan even niet aan de discussies en polemieken in de regionale pers over de vraag in hoeverre het geoorloofd is om hologrammen, laserstralen, krachtige magnetische velden en hifi-apparatuur een element van spookverschijnselen te laten zijn. En vraag u ook niet af hoe het komt dat al die moderne techniek herhaaldelijk onverklaarbaar onklaar gemaakt blijkt, met volle maan, als de kasteelheer met zijn gezin naar de kerk is. Het lijkt wel of het dan echt spookt - maar daar hebben de toeristen geen boodschap aan.