Koj-Viyndy ontmoet Frattini

Het driedaagse Energie-congres is georganiseerd door de Staatsuniversiteit van Amahagge, de Nieuwe Universiteit van Ies en de Technische Universiteit van Hirdo, en dat in samenwerking met het Ministerie van Economie, Onwikkeling en Technologie. Vele prominenten op het gebied van energievoorziening en de al dan niet vrije energiemarkt zijn hier aanwezig. Omdat "energie" niet alleen een technisch en maatschappelijk issue is, maar tegenwoordig voornamelijk een grensoverschrijdende politieke aangelegenheid, is het niet verwonderlijk dat ook de minister van Buitenlandse Zaken aanwezig is.
Het kortstondige bezoek van de Italiaanse minister van Buitenlandse Zaken, Franco Frattini, is echter moeilijker te verklaren. Hiervoor moeten we even terug naar 2 weken geleden. Lorjen Koj haalde toen de voorpagina van alle Spokanische kranten met zijn uitspraak dat Italië zich momenteel aan het ontwikkelen is tot een fascistische dictatuur, waar maar één man - en nog een halvegare clown ook - het voor het zeggen heeft. Koj-Viyndy uitte zijn verbazing dat noch in Italië, noch binnen de Europese Unie, enig verontrustend geluid te horen is over deze ontwikkeling. Iemand die in zijn eigen voordeel alle wetten opzij kan schuiven, in staat is om een onpartijdige rechtspraak onderuit te halen, alle media beheerst en geen enkele kritiek duldt, is niet meer dan een dictator. Bovendien schendt Italië basale mensenrechten, wordt xenofobie aangewakkerd en elk normale democratische spel binnen de Europese Unie met flauwe grappen en arrogante kwinkslagen onderuit gehaald, aldus Koj-Viyndy.

Minister Koj-Viyndy maakt zich eerder zorgen om het feit dat er in Europa zo laconiek op deze misstanden wordt gereageerd, dan om het feit dat de Italianen zelf het allemaal wel een grote grap vinden. Hij heeft zijn bezorgdheid dan ook aan de Italiaanse ambassadeur in Hirdo overgebracht. Hierop is nooit een reactie gekomen, dus is het des te opvallender dat nu niet de Spokanische ambassadeur in Rome "op het matje" wordt geroepen, maar dat Frattini persoonlijk geheel onverwacht zijn gezicht vertoont op een congres waar hij niet was uitgenodigd, maar waarvan hij wel wist dat zijn Spokanische collega aanwezig was.

De informele ontmoeting, waarbij niets naar buiten siepelt over wat de twee heren hebben besproken, mag een typische Berlusconi-strategie genoemd worden. Een grens tussen professioneel politiek bedrijven en informele privé-ontmoetingen bestaat voor hem niet. En kennelijk evenmin voor Frattini.
We kunnen vermoeden dat Frattini zijn Spokanische ambtsgenoot min of meer terecht heeft gewezen op de negatieve uitlatingen met betrekking tot het huidige Italiaanse politieke klimaat. Wat er werkelijk bekonkeld is, weet (vooralsnog) niemand.