Nederlandse ambassade en consulaten sluiten

Ambassadeur Arend Doterwille

Vanaf 1 juli 2011 zitten de deuren van Romba-weg 118B in Hirdo (ambassade); Tesla-plep 12 in Bôrâ, Fonis-plep 77 in Hoggebim, Enelandes-kah 2A in Husta (3 consulaten) en Moneetass-pola 208C in Asjetto (vice-consulaat) hermetisch op slot. Ambassadeur Arend Doterwille, de consuls Viola Kruidt, Herman van Bakel en Welm Tâlmeenhe, en de vice-consul Lerdu Quleeše-Bochôc staan op straat. Daar heeft het kabinet-Rutte geen boodschap aan. Het Nederlandse bedrijfsleven dat nog enige hoop had om voet op Spokanische bodem te kunnen zetten, en toeristische organisaties als de ANWB die nog de illusie hadden om het toerisme van en naar Spokanië te kunnen promoten, maken zich geen illusies meer. Ook van de andere kant, zoals de Spokanische Vereniging van Kamers van Koophandel, de Spokanische Toeristenorganisaties en de financiële branche, hebben zo hun bedenkingen dat alle contacten tussen Spokanië en Nederland worden afgesneden.

"Ambassades en consulaten zijn de meest adequate instanties om twee landen op velerlei gebied bij elkaar te brengen", zo verklaart Quly Qundriy, voorzitster van de Vereniging van Kamers van Koophandel. "Wij, als Koninkrijk Spokanië, hebben toch al te lijden van het isolationistische imago dat ons wordt opgedrongen. Diplomatieke kanalen zijn daarom uitermate geschikt om wederzijdse economische, toeristische en financiële belangen te behartigen en te borgen. Kijk naar Groot-Brittannië: dat is een land dat dit begrepen heeft: hun ambassade in Hirdo is een Brits eiland in een onstuimige zee van velerlei belangen. En het Spokanische antwoord is een weliswaar bescheiden eiland in Londen waar wij onze pijlers pinnen. Maar Nederland haalt alles onderuit. Zij snijden de levensaders door en zijn van mening dat het bedrijfsleven, of het nu van de Spokanische kant komt of van de Nederlandse, zijn eigen boontjes maar moet doppen. Helaas werkt dat zo niet. Nederlandse bedrijven krijgen écht niks aan de grond in ons land als er geen diplomatie aan voorafgaat. En omgekeerd werkt het al helemáál niet."

Voormalige ambassadeur Anna van Wijk- de Noord

De hamvraag is nu: waar kunnen gestrande Nederlanders terecht als al die deuren nu dicht zitten? Arend Doterwille, tot nu toe de Nederlandse ambassadeur, durft geen antwoord te geven. Maar Anna van Wijk-de Noord, zijn voorganger die tegenwoordig nog steeds in Hirdo woont en nog steeds sterk betrokken is bij de Spokanisch-Nederlandse relaties, durft wel een visie te geven: "Minister Rosenthal laat zich er niet over uit hoe Nederland vertegenwoordigd zal blijven in Spokanië. We mogen ervan uitgaan dat dit geen issue is voor deze regering en dat informatie zo veel mogelijk achtergehouden wordt. Maar ik heb signalen ontvangen dat - inderdaad - de Britse diplomatieke vertegenwoordigingen in Spokanië ook namens Nederland zullen optreden. Hoewel het ook kan zijn dat de Duitse vertegenwoordigingen die taak op zich zullen nemen. Dat is allemaal erg onduidelijk. Voor het huidige kabinet in Nederland bestaat Spokanië gewoon niet meer. Dat is wel anders geweest toen mevrouw Neelie Smit-Kroes - ook van de VVD - nog minister van Verkeer en Waterstaat was. Toen was er een gemoedelijke sfeer waarin toenadering tussen landen hoger op de agenda stond dat verwijdering, zoals nu. Laten we hopen dat Nederlanders in Spokanië, én Spokaniërs in Nederland, toch nog de mogelijkheid hebben om hun problemen opgelost te zien of zich in het andere land te kunnen bewegen."