Vrijspraak voor te hard rijdende
caravan-bezitter

Een hele opluchting voor Philip Baltimore, een 55-jarige Engelsman uit Bath. Hij hoeft geen boete wegens te hard rijden te betalen; hij krijgt evenmin een voorwaardelijke gevangenisstraf, en hij krijgt bij de eerstvolgende gelegenheid weer een toeristenvisum. Daarvoor heeft hij wel 2 jaar lang moeten procederen. De kantonrechter achtte hem schuldig aan te hard rijden, maar in hoger beroep achtte de districtsrechter hem onschuldig. Wat is er aan de hand?

Baltimore arriveerde met zijn vrouw en 19-jarige dochter in de zomer van 2010 in Husta. Hij reed zijn auto met caravan van de veerboot af, onderging de douaneformaliteiten, en begaf zich op weg, de stad uit. Toen vertelde een groot bord hem wat de maximumsnelheden in Spokanië zijn. De lange rij snelheidsbeperkingen sluit af met de mededeling dat auto's met caravan 90 km per uur mogen rijden.
Dus, zo meende de Engelsman, mocht hij overal 90 km per uur rijden. En met die snelheid raasde hij over de hoofdweg door Zar-Huta. Dat dit een bebouwde kom is, waar een maximumsnelheid van 50 km/uur geldt, daar had hij geen boodschap aan, want caravans mogen immers altijd 90?

De politie dacht er anders over. 90 km per uur is hier 40 km te hard, en dat wordt zwaar bestraft. Het verweer van de Engelsman dat er voor caravans andere regels gelden, wilde er bij de politie niet in. Baltimore heeft weliswaar onder protest het enorme bedrag van 400 herco betaald, maar heeft er tevens een rechtszaak van gemaakt. Feitelijk mocht hij blij zijn dat hij geen Spokaniër was, want dan was hij zijn rijbewijs en waarschijnlijk ook zijn caravan kwijt geweest.
Maar ook de kantonrechter was van mening dat de man beter had kunnen weten: uiteraard geldt de restrictie van 90 km per uur alléén als er voor auto's zonder caravan een hogere snelheid had gegolden (zoals op autowegen). De Engelsman laat in het midden of hij dat een logische gedachtegang vindt, en concentreert zich uitsluitend op wat het bord aan de rand van Husta meedeelt. Volgens de rechter wordt iedereen geacht de wet te kennen, en heeft een langs de openbare weg geplaatst bord geen juridische status (tenzij het gaat om een officieel erkend en nauwkeurig omschreven verkeersbord).

Uiteindelijk heeft de districtsrechter in Milbo geconcludeerd dat een dergelijk groot bord, in de Engelse taal gericht aan de buitenlanders die Spokanië bezoeken, wel degelijk de indruk geeft een mededeling te doen die conform de wet is. Ergo, als op een dergelijk bord vermeld staat dat auto's met caravans in Spokanië maximaal 90 km per uur mogen rijden, dan hoeft de buitenlandse toerist er niet van uit te gaan dat er ook nog andere snelheidsrestricties zouden gelden. Wel voegde de districtsrechter eraan toe dat een weldenkende automobilist natuurlijk had moeten begrijpen dat lagere maximumsnelheden, zoals in de bebouwde kom, hoe dan ook gelden - ook voor caravans.

Formeel had de Engelsman gelijk, toen hij met 90 km per uur de stad binnenraasde. Maar elke automobilist dient zijn rijgedrag aan de omstandigheden aan te passen, en een maximum toegestane snelheid is niet per se de verplicht aan te houden snelheid, zo concludeerde de rechter. Daarom kreeg de Engelsman wel een boete wegens roekeloos rijgedrag: de 75 herco hiervan valt natuurlijk in het niet bij de eerder opgelegde straf.

Inmiddels heeft de wegbeheerder de onduidelijkheid opgelost, door achter "Caravans" toe te voegen: "On motor traffic roads and motorways".