Deze tafelbank is in 1892 door Pliy Warner ontworpen om mee te dingen in de meubelontwerpwedstrijd die dat jaar werd georganiseerd. Diverse juryleden waren van mening dat dit geen "echte" tafelbank was, omdat deze één tafeltje in het midden had, en niet twee brede armleuningen aan weerszijden van de bank. Er ontstond een felle polemiek in de pers die voornamelijk draaide om de vraag hoe een "tafelbank" nu precies gedefinieerd diende te worden. Uiteindelijk werd Warners ontwerp geaccepteerd, maar viel niet in de prijzen. Dat nam niet weg dat deze bank door de discussie in de kranten al zo'n bekendheid had gekregen dat er enkele honderden exemplaren van zijn verkocht. Drie ervan staan in de balzaal van het Pelmertâs-paleis te Hirdo; ze zijn gestoffeerd met bordeauxrood, okerkleurig en olijfgroen velours: een variant op de nationale kleuren rood, geel en groen.
Een jaar later, in 1893, ontstond er enige ophef over de wijze waarop Warners ontwerp in de kranten was afgebeeld (zoals op bovenstaande afbeelding). Een fantasievolle journalist zag in de middenpartij van het meubelstuk de "contouren van een vrouwelijk geslachtsdeel, waarbij de clitoris prominent naar buiten stulpt". Een dergelijke "openhartige" omschrijving was nog niet eerder in een Spokanische krant te lezen geweest; alleen het katholieke volksdeel heeft er onomwonden aanstoot aan genomen, de ergynisten leken minder snel van hun stuk gebracht.