Spokanisch Archief
|
Terug naar Personen  Geregistreerde personen
Zie ook |
Bestandsgroep Adel • Beeldende kunst • Bestuur • Creatief beroep • Geestelijkheid • Koninklijk personeel • Leger + Politie • Literatuur • Media • Overig • Politiek • Stichten + Oprichten • Theater • Vorsten + Familie • Wetenschap |
|
Dit bestand (beginletter van achternaam) A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z | |
Architecten, bouwkundigen, cineasten, componisten, fotografen, meubelontwerpers, modeontwerpers.
Sommige personen hebben literatuur gepubliceerd. Gebruikte code:
| LC | liederencyclus |
Voorvoegsels in buitenlandse namen tellen bij de alfabetisering mee: dus de naam van Bakel staat onder de V.
Bekend cineast.
Architect. Bouwde villa's in een landelijke stijl, geïnspireerd op de traditionele bouwkunst van de boerderijen op Zuid-Liftka. Deze stijl zou vanaf 1920 bekend worden onder de naam "ruralisme", maar Baker-Lôpecc maakte er al in 1903 gebruik van (villa van de schrijver Peoll Uðân). Hij heeft ook het bekende landhuis Sinto-Abâsta bij Jajes ontworpen.
Architect. Hij was actief in de Pegrevische nationalistische politiek en protesteerde fel toen Pegrevië in 1894 bij Spokanië werd ingelijfd. Bij het ontwerp van het centraalstation in Tanbÿr (geopend in 1902) maakte hij van de gelegenheid gebruik om zijn nationalistische gevoelens te uiten. Het station werd een uiterst pompeus gebouw, veel te groot voor deze stad, en voorzien van talloze Pegrevische symbolen. Het meest in het oog springend is het geabstraheerde beeld van Gašyll, een legendarische figuur die Tanbÿr gesticht zou hebben. Een afbeelding van de stationsoverkapping met het beeld staat op het bankbiljet van 25 herco.
Componist en klavecinist. Hoewel hij aanvankelijk voornamelijk werk voor klavecimbel en blaasinstrumenten schreef, heeft hij zich later ook toegelegd op de piano. Hij herschreef en bewerkte een deel van zijn vroegere werk om de extra mogelijkheden van de piano uit te buiten (hard en zacht, lange aangehouden tonen).
Genoemd in de Amagene 
.
Regisseur van opera's en andere pompeuze (muziek)drama's.
Architect, directeur van het architectenbureau Cave & Lâmbert in Amahagge (1977-2005). Sinds 2005 met pensioen.
Architect, sinds 2005 directeur van het architectenbureau Cave & Lâmbert in Amahagge. Zoon van Biyx Cave-Greem.
Componist. Vooral traditionele, dromerige stukken voor viool en cello. In 1995 besloot ze te stoppen met componeren. Na een lang ziekbed is ze op 1e kerstdag 2002 gestorven.
Genoemd in de Amagene .
Engelse choreograaf; oprichter van het bekende theater The Reversed Theatre in Asjetto. (ASJETTO.DOM)
Architect. Is samen met Marina Godez en Burgert Prÿr-Kâlehaje verbonden aan het invloedrijke architectenbureau Pagodô in Amahagge.
Bekend persfotograaf. Veel van zijn werk is van grote artistieke kwaliteit en wordt daarom in verscheidene galerieën als kunst gepresenteerd (en verkocht).
|
Filmregisseur. Werd eind 2008 ineens erg bekend vanwege zijn film Ef Sours.
|
Bekend cineast. Zijn bekendste werk is de film Burelira Zee (Brandende Zee).
Architect van de Zwarte Prûgt. Is onder verdachte omstandigheden omstreeks 1980 om het leven gekomen. De Côldy-Fâjas-priss is naar hem vernoemd.
Toerist in Ales
Landschapsarchitect. Is samen met Wiyst Lerdualer-Meerdôr en Nelma Spyndre verbonden aan het bekende bureau Envirofiy in Gralkrich.
Architect uit Hoggebim. Zijn kantoorgebouwen vallen op door het gebruik van beton, niet alleen als constructiemateriaal maar ook voor de vorming van decoratieve elementen. Binnen de betonnen muurpartijen vinden we vaak vlakvullingen van baksteen. Verder heeft F. een voorliefde voor pompeuze beelden, dikwijls allegorische voorstellingen. Het postkantoor in Gÿrô uit 1934 geldt als een van de meest geslaagde ontwerpen van deze architect.
Beroemd architect; zoon van Olm Flafoen. Ontwierp onder meer de Kirofo-pier in Asjetto en het restaurant Krâftân op het dak van het gelijknamige station in Hoggebim.
Beroemd architect; vader van Era Flafoen. Ontwierp onder meer het Krâftân-station in Hoggebim.
Architecte. Is samen met Nest Dôlty-Râpip en Burgert Prÿr-Kâlehaje verbonden aan het invloedrijke architectenbureau Pagodô in Amahagge. Haar ontwerp voor het nieuwe tentoonstellingsgebouw in Ies staat op het bankbiljet van 50 herco.
Componist van (katholieke) orgelmuziek; woonde en werkte voornamelijk in Italië en Duitsland (wegens gebrek aan goede orgels in Spokanië).
Bekend modeontwerper in Hirdo. Ook de vrouwelijke leden van het Koninklijk Huis kan hij tot zijn cliënten rekenen.
Architect, compagnon van Côldy Fâjas.
Toerist in Ales
Schrijver van liederen waarin o.a. de schoonheid van de Kjoep bezongen wordt, zoals in Kjoep-rovret ("Kjoep-liefde", ca. 1830); verder bekend als componist en schrijver van het Spokanische Volkslied. Zie de tekst en de informatie hierover.
LC-ca. 1830: Kjoep-rovret (Kjoep-liefde)
Fotograaf. (DOM 4)
Componist, o.a. van Hyra Liskos; broer van Neemt Kerfewiynne.
|
Cineast; keerde op zijn 12e jaar terug naar Spokanië en geniet vooral bekendheid door zijn verfilmingen van oude sages. Kreeg in 1989 de Gouden Spoel (de prijs die jaarlijks door het Spokanisch Filminstituut aan een succesvol filmer uitgereikt wordt). © Eelyna Merces-Halofiysta (1994) |
Bekende cineaste. Maakt voornamelijk documentaires. Bekende werken: "Geef m'n kind terug" en "Leve! de vrijheid!").
Bouwmeester. (BORA.DOM)
Cineast; maker van SF-films en surrealistische toneelstukken. Bekende film: ef Venes-mân ("de Venusman"). Is op 3 oktober 2003 (de Algemene Landsdag) overleden en in besloten kring begraven, maar dit is pas op 25 juni 2003 bekend geworden.
De laatste jaren van zijn leven leidde Krof een teruggetrokken bestaan. In 2000 kwam hij voor het laatst in het nieuws met een volledig geremasterde versie van ef Venes-mân, waarvoor het voor Spokanië ongekend hoge bedrag van 10.000 herco werd uitgegeven. De familie overweegt het uitbrengen van een DVD met enkele hoogtepunten uit zijn oeuvre, zo werd eind juni 2003 bekend.
Raakte als 18-jarige Fin in Spokanië verzeild en wist daar omstreeks 1980 een werk- en verblijfsvergunning te bemachtigen. Werkte als tuinman op een groot landgoed bij de vermogende industrieel Petriy Otaniy-Kârst in Lostô en heeft zich ontwikkeld tot een van de beroemdste tuinarchitecten van Spokanië.
Architect, onderdirecteur van het architectenbureau Cave & Lâmbert in Amahagge. Pleegde zelfmoord nadat het architectenkantoor failliet was gegaan vanwege een mislukt project.
Theatermaker en scenograaf.
Genoemd in de Amagene .
Componist. Vooral experimentele pianowerken die vaak moeilijk zijn uit te voeren.
Genoemd in de Amagene .
Onderwatercineast. Heeft samen met zijn vrouw het restaurant Ef Zee-Plinker in Ÿrtanû. (JELDE.DOM)
Landschapsarchitect. Is samen met Nelma Spyndre en Leon Fiyndiy-O'Reesh verbonden aan het bekende bureau Envirofiy in Gralkrich.
Architect van overheidsgebouwen. Ontwierp onder meer het station van Trondom-Prusot (1875) dat nog steeds in gebruik is (na Lostô het oudste stationsgebouw in Spokanië). Had een voorliefde voor lage, langgerekte gebouwen, met wanden van vakwerk, gevuld met baksteen. Boze tongen beweren dat zijn ontwerpen bouwtechnisch zo slecht in elkaar zaten dat ze daarom nooit hoger dan twee verdiepingen konden zijn.
Architect in Fonistâ. Genoemd op de voorbeeldpagina van het telefoonboek .
Architect.
(1975) |
Architect en medewerker van het Aktiecentrum Port-Wuma te Amahagge. Hij had in de jaren '80 alternatieve (renoverings)plannen en vocht sterk voor het milieu. Zijn ideeën waren een reactie op de gebeurtenissen in Europa van de laatste decennia, niet op de gebeurtenissen in Spokanië (die vergeleken met Europa ruim tien jaar later plaatsvinden). M.-L. was een controversieel persoon en werd daarom in 1975 uit de Spokanische Architectenbond gezet. Een dergelijke royering was sinds de oprichting van de Bond in 1852 nog nooit voorgekomen! In 1989 is M.-L. gerehabiliteerd, en heeft zich ontwikkeld tot een succesvol architect. Het nieuwe havenkantoor in Asjetto uit 1994 is een van zijn meest geroemde ontwerpen. |
Cineast in Fonistâ. Genoemd op de voorbeeldpagina van het telefoonboek .
Architect uit Trofy; tot ca. 1925 was hij duidelijk geïnspireerd door de art-deco (bekend voorbeeld: de Hogere Zeevaartschool in Bôrâ), maar vanaf ca. 1930 wordt zijn voorkeur voor ronde en organische vormen à la zijn Finse collega Alvar Aalto steeds duidelijker. De kwaliteit van zijn werk is erg verschillend: zo wordt zijn sanatoriumgebouw bij Bergosÿrt alom geroemd, terwijl het (in 2005 gesloopte) spoorwegstation in Trofy (uit 1954) als een "smakeloze Yorkshire pudding" wordt getypeerd. (DOM 110)
"Bever": pseudoniem van de overigens onbekende architect die het volkomen scheve Stadhuis te Amahagge in de 18e eeuw heeft ontworpen.
Componist van religieuze en kamermuziek; zijn grootvader emigreerde ca. 1750 vanuit Bristol naar Spokanië.
Genoemd in de Amagene .
Architect. Was geïnspireerd door Mies van der Rohe en anderen die bekend waren om hun strakke lijnen, uitgevoerd in beton, staal en glas. Zulke strakke, open architectuur werd in de jaren '50 in Spokanië nauwelijks gewaardeerd: het sloot niet aan bij de tradities, was niet 'ruraal' en droeg te veel het stempel van Amerikaanse en Europese moderniteit. Een aantal van Olâpba's creaties zijn tussen 1965 en 1980 gesloopt omdat ze niet zouden voldoen aan de eisen die er aan een multifunctioneel gebouw gesteld moesten worden. Gelukkig is een van zijn meest monumentale creaties, Ef Pavelonn in Amahagge, altijd gekoesterd en het wordt tegenwoordig beschouwd als een contemporain bouwwerk, dat zijn tijd ver vooruit was. Ook zijn Stadhuis van Zest en zijn appartementen- en winkelcomplex met het grand café Popeye in Tanbÿr zijn tegenwoordig gewaardeerde ontwerpen - al kwam deze waardering pas na zijn dood in 1991.
Interieurarchitect, bekend om zijn gedurfde inrichtingen van met name kantoren, hotels, bars en restaurants. Zeer geroemd is zijn ontwerp van de inrichting van een van de bars in het chique hotel Zjobakulâ, uit 2001.
Cineast. Zie ook zijn film Ef rutôsecÿr kÿpôn, ef desterecÿr ropja (De droogte van de zee, het vocht van de woestijn).
Genoemd in de Amagene .
Architect en bouwkundige. Heeft in 1859 de oostelijke van de drie grote bruggen in Jatty (BF) ontworpen (de Huron-pônt).
Componist van traditionele Spokanische opera's; zijn eerste opera was Eelalja (1876), maar zijn bekendste werk is Halyna (1900). (DOM 39)
Fotograaf; kleinzoon van Leger Plocâ-Pardoen. Wordt dikwijls door de pers benaderd over de geruchten die er over zijn grootvader de ronde doen, maar hij zwijgt als het graf. "Mijn opdracht is om de wereld op de gevoelige plaat vast te leggen, niet om gevoelige zaken aan de wereld bloot te geven", is zijn commentaar. (DOM 4)
Bekende portretfotograaf in Gret. Tot ca. 1930 waren het vooral politici, rijke industriëlen en de adel die zich bij hem lieten portretteren. Toen hij zich tussen 1930 en 1950 steeds meer ging toeleggen op naaktfotografie (vrouwen, mannen én kinderen), raakte hij zijn goede klanten kwijt. Het gerucht gaat dat hij de maker is van het beruchte naaktportret van de worstelaar Rynne Jateuvi-Troftam, en verder dat hij na ca. 1950 alleen nog maar pornografische taferelen fotografeerde. Van dit materiaal is echter nooit iets teruggevonden, maar zijn kleinzoon, Moffain Plocâ-Chiylf, eveneens fotograaf, wordt er nog steeds over lastiggevallen.
Architect uit Milbo. Ontwierp voornamelijk kantoorgebouwen in Oost-Spokanië. Zijn ontwerpen zijn nogal plompe en massieve gebouwen, veelal met een plat dak, en uitgevoerd in donkere baksteen. Een van zijn bekendste creaties is het gebouw voor de Districtsraad van het district Ben, in Mollefin (1918).
Architect. Is samen met Nest Dôlty-Râpip en Marina Godez verbonden aan het invloedrijke architectenbureau Pagodô in Amahagge.
Bekend componist uit Gralkrich.
Architect; gespecialiseerd in fabriekshallen, loodsen en stations. Zijn meest bekende werk is het voormalige station Hirdo-Kanol, dat in 1892 werd geopend maar in 1958 helaas is gesloopt ten gunste van een moderner gebouw. Een afbeelding van de voormalige stationshal met zijn enorme glazen overkapping staat op het bankbiljet van 10 herco.
Architect. (HILDI.DOM)
Architect, gespecialiseerd in een laat 19e-eeuwse eclectische stijl; voorbeelden: Historisch Museum en Koninklijk Theater te Hirdo, en het landhuis Vÿmpiy-seert bij Lajy. (DOM 33/38)
Landschapsarchitecte. Is samen met Wiyst Lerdualer-Meerdôr en Leon Fiyndiy-O'Reesh verbonden aan het bekende bureau Envirofiy in Gralkrich.
(Binnenhuis)architect. Bekend om zijn inrichtingen van trendy restaurants en bars. Zie ook de advertentie van Entâc. (ASJETTO.DOM)
Architect uit Trendon. Bekend om zijn luxueuze villa's met prominente zadel- en piramidedaken. De piramidedaken zijn geïnspireerd op de traditionele bouwstijl van de boerenwoningen op de môliys van Tjemp en Bloi. Zie twee villa's van hem, in Ameronne en Blort.
Tamelijk onbekend componist uit Amahagge.
Genoemd in de Amahâkšo en in de Amagene .
Bouwkundige en strateeg. Heeft het gelijknamige fort ontworpen en gebouwd (1810-1815). Het naburige dorp Bora is later Bora-Fercen genoemd.
Fotografe. (DOM 4)
Meubelmaker en architect. Richtte in 1925 Sâre-seert op, een instituut te Hoggebim dat moest gelden als het Spokanische equivalent van Bauhaus.
Cartograaf uit Liyrotyka.
|
Een van de weinige vrouwelijke architecten in Spokanië. Haar meest recente creatie is de Districtale Bibliotheek en Archieven in Bôrâ (1998). (DOM 74) Tussen 1990 en 1998 doceerde Quela Vromiy-Kalâc aan de Academie voor Bouwkunst in Hoggebim. Deze foto is genomen in 1991, tijdens een van haar inspirerende colleges. |
Meubelontwerper uit Lostô; heeft o.m. in 1930 een nieuw interieur voor Fordo-seert ontworpen. De tafelbank die hij in 1892 ontwierp, ontlokte een felle polemiek in de pers, omdat velen van mening waren dat dit ontwerp geen "echte" tafelbank was, en daarom ook niet mee mocht dingen in de meubelontwerpwedstrijd van dat jaar.
Meubelontwerper uit Amahagge; kleinzoon van Pliy Warner.
Bekend architect; ontwierp o.m. het badhuis Eldorado in Lammafin (1919), en de meeste villa's in het deftige Hirdo-Noord. Zijn latere werk is sterk geïnspireerd op de landhuizen-stijl van de Amerikaanse architect Frank Lloyd Wright. Dit komt goed tot uitdrukking in zijn laatste grote opdracht, het Kanol-station te Hirdo, dat wel schertsend een uit zijn krachten gegroeid landhuis wordt genoemd.
© De Twee Hanen v.o.f. • Kimswerd • The Netherlands
DA 00 • SPARC 14 jun 1999
jaartallen - JAARTALL.HTM