De Zusters - een grandioos succes

Hoe anders gaat het nu met De Zusters. In de zomer van 2008 won de film de bekende prijs en aanvankelijk werd het meesterwerk alleen vertoond in een aantal alternatieve theatertjes in Hirdo, Amahagge en Asjetto. De toeloop was tot ieders verrassing dermate groot dat ook het invloedrijke bioscoopconcern Sinema het aandurfde om de film in zijn theaters te vertonen. Momenteel draait de prijswinnaar in meer dan 20 bioscopen in het hele land en vrijwel elke avond zitten de zalen stampvol.

Hoe is dat mogelijk? Waar gaat die film dan over? Welnu, het verhaal is een vrije interpretatie van de bekende geschiedenis van de drie zusters Eera, Tena en Dura Rifo Riylmiy, dochters van een 18e-eeuwse koopman in Aflif, die opgevoed werden door een strenge Engelse huishoudster. De onophoudelijke oorlog die er in het rijke koopmanshuis in Aflif woedde, leidde er uiteindelijk toe dat de drie zusters elk op een eigen verdieping kwamen te wonen die niet met elkaar in verbinding stonden; er was alleen een trap buitenom. Het huis is momenteel een toeristische trekpleister in Aflif, en het verhaal van de drie elkaar hatende zusters is algemeen bekend.

Hierop stoelt de film. Bijzonder is alleen dat er in de film maar twee venijnige zusters voorkomen, prachtig vertolkt door Praseenn Settort en Irva Fercen-Câlldere, twee actrices met weinig filmervaring maar met een imponerend talent. De aanwezigheid van de derde zuster - toch een onvermijdelijke persoon in het verhaal - wordt in de film permanent gesuggereerd. De kijker kan zich na afloop eigenlijk niet herinneren dat de derde zuster niet aanwezig was: hij hoort haar stem, hij ziet haar voor zich; hij heeft een grondige hekel aan dat mens. En dát is nu het knappe van deze productie: om een personage aanwezig te laten zijn dat er feitelijk niet is.

De tamelijk onbekende regisseur, Heles Ef Poiros-Wânk, staat zelf ook versteld van het succes van zijn creatie. "Het was een experiment," legt hij uit, "in eerste instantie had ik natuurlijk drie vrouwen op het oog; zij zouden gezamenlijk één hoofdrol vervullen, als het ware. Maar toen ik na Praseenn en Irva geen derde geschikte actrice kon vinden, besloot ik om het daarbij te laten. Praseenn en Irva zouden hun rol naar mijn idee dermate prominent en overtuigend kunnen spelen dat het de impact van zeker vier ruziënde vrouwen zou hebben. Aan drie had ik genoeg, dus waren Praseenn en Irva met hun tweeën meer dan genoeg."

Heles Ef Poiros-Wânk

Het lijkt een simpele verklaring voor een uiteindelijk geraffineerde productie met een diepgaande psychologische analyse, maar zonder geweld of seks. Kennelijk spreekt dat het publiek in zo'n grote mate aan dat de bioscopen avond aan avond vol zitten. Ook dat is een psychologische analyse waard.

Lees ook het verhaal van het Oude Wijvenhuis, het koopmanshuis in Aflif waar de drie zusters elkaar het leven zuur maakten.