1. Wola-pót
De Wola-pót wordt in het Nederlands wel de "Wolpoet" genoemd. Het gaat hier om een grijs- tot zilverkleurig schapendoes-achtig hondenras. De bekendste kennel waar deze fraaie honden gefokt worden is wel de Pôndriyna-kennel* bij Lajy (een pittoresk plaatsje aan de oostkant van het eiland Lomky). Wolpoets zijn veelal een trouwe kameraad van de schaapherders op de zuidelijke eilanden Tigof en Lomky. Zij laten zich goed dresseren, en dan komt niet alleen tot uitdrukking in hun dagelijkse werk - het bij elkaar houden en dirigeren van schaapskuddes - maar ook bij de regelmatig gehouden dressuur-demonstraties en -wedstrijden waarbij de wolpoet opvallend vaak in de prijzen valt.
Tussen 1970 en 1985 was de wolpoet ook bij stadsmensen een populaire hond. Maar men realiseert zich dikwijls niet dat dergelijke grote, levenslustige honden veel ruimte nodig hebben en ook veel beweging moeten hebben om hun energie kwijt te kunnen. In een stad kan lang niet altijd aan die voorwaarden voldaan worden. Bovendien kunnen de dieren vanwege hun dikke vacht niet goed tegen de warmte; zij krijgen dan vaak last van een hardnekkige huiduitslag, die gek genoeg zelden optreedt als de dieren buiten de stad gehouden worden voor het feitelijke doel waarvoor ze zijn gefokt, het dirigeren van schaapskuddes. Ja, het is zelfs zo dat wolpoets in warme streken die als schaapshond leven minder last van de warmte hebben dan wolpoets uit de steden van koelere streken. Hiervoor is geen goede verklaring te vinden, hoewel stress een bepalende factor zou kunnen zijn.
(DA: 00) 22 nov 1990 - © Ef wola-pót: dâmbiy én mubâtolmo (vertaling: De wolpoet: levenslustig en overspannen)
* Pôndriyna-kaniyl • Sinto-Peetriy • 8012-Lajy • Tf (080) 5026269 •
2. Gâlpiy-granô-hurt
 De vacht van puppy's is eerst nog pluizig, later krullerig. |
|
|
De Gâlpiy-granô-hurt zou in het Nederlands de "Gâlpiy'se berghond" genoemd kunnen worden. Zoals de naam al zegt, het gaat hier om een hondenras dat zijn oorsprong vindt in het dorpje Gâlpiy (in het Ziffon-gebergte, vlak onder Jatty, op Berref). Hier vinden we de bekende fokkerij Leije-seert*. Maar ook elders in Spokanië wordt dit populaire hondenras tegenwoordig gefokt. |
De Gâlpiy-granô-hurt is een middelgroot dier, bruin/wit gevlekt met een zeer dikke en krullerige vacht. De donkere ogen en de zwarte neusdop vormen tezamen een opvallend patroon van drie zwarte stippen in een gelijkzijdige driehoek. De honden blaffen weinig, maar laten wel dikwijls een opvallend gekreun horen. Zij zijn oorspronkelijk (zo'n eeuw geleden) gefokt als jachthonden maar de tegenwoordige exemplaren vertonen nog maar weinig jachtinstinct, en daarom zijn zij vooral populair in de steden, als gezelschapsdier. Op het platteland vinden we de Gâlpiy-granô-hurt vaak bij boerderijen, tezamen met een meer waakzame hond, zoals een herdershond. De Gâlpiy-granô-hurt is dan een geschikt speelkameraadje voor de meer "nuttige" hond op hetzelfde erf.
* Demarriyn Leije-seert • Kaltân-mirra (Gâlpiy) • 3613-Xark • Tf (076) 9060632 •
3. Portagelóg ebeshurt
De Portugese waterhond is geen specifiek Spokanisch ras, maar er wordt wel een bruine variant gefokt die als typisch Spokanisch wordt beschouwd.
Een bekende fokkerij is Pet-house* bij Amahagge, oorspronkelijk een kennel voor zwerfhonden en dierenpension, maar sinds ca. 1990 legt men zich ook op het fokken van de Portugese waterhonden toe.
Merk op dat het dier in het Spokaans "vissershond" (ebeshurt) heet, en niet "waterhond" (knurfel-hurt), omdat met dit laatste woord al een "zeehond" wordt bedoeld.
Ook in het Portugees spreek met soms wel van "vissershond" (cão pescador).
* Pet-house (kaniyl & belp-hotela) • Barjerr-weg 16 • 4002-Amahagge • Tf (040) 2996565 •
