Gay-scene in Hirdo

De homoscene op Mikkon dateert van omstreeks 1988, dus we hebben te maken met een jong, geïmporteerd verschijnsel. Voorheen had elke kroeg of dancing wel zijn "roze hoekje", en elders in den lande is dit nog steeds het geval. Maar sinds gay een leenwoord is, tieren de nichtenkroegen, dark rooms en het nogal overspannen besef van de "eigen identiteit" welig, overigens niet tot ieders vreugde.

Tegenstanders van deze ontwikkeling zeggen dat homosexualiteit in dit land altijd zo normaal is geweest dat een dergelijk "separatisme" een achteruitgang is. Tenslotte is er ook geen scene voor mensen met rood haar of voor liefhebbers van boerenkool. Voorstanders werpen tegen dat de "discretie" die men vroeger betrachtte in feite gedwongen werd opgelegd, en er zijn zelfs al historische figuren "uit de kast gehaald" om dit te staven (zie graaf Pôrtessi Hiylft). Als buitenlander vraagt men zich af of de Roomse invloed in Spokanië nou wel altijd heeft bijgedragen tot het open klimaat dat de tegenstanders nu teloor menen te zien gaan. Hoe het ook zij, vandaag de dag bruist de scene als nooit tevoren. Alle clubs en bars zijn overigens ook open voor hetero's, want de antidiscriminatiewetten verbieden een selectief toegangsbeleid. Populaire kroegen op Mikkon zijn The Rod (jong, trendy publiek, maar ook leer; Ileset-terf 3A), de Scala (ouderen; Atori-kah 17) en voor de dames de Vita S-W (Atori-kah 21). Alle vanaf 8 uur 's avonds open.
Verder is het restaurant Hermafroditiy (Côhale-kah 8) aan te bevelen. Het voedsel is pretentieloos maar het personeel is kittig en in het weekend treedt er een travestiet met zwoele liedjes op. Dit is wel een heel beperkte selectie, maar de SEQU heeft een recent bijgewerkte lijst met gelegenheden.

Voor de liefhebber zij nog vermeld dat er in Hirdo drie populaire cruising areas bestaan: het Mompef-park (rond het Paviljoen) en de westoever van de Trendon (vanaf het Mompef-park tot aan de Bumbiynde-brug). Een buitengewoon curieuze "baan" vindt men rond het monument Ef Piylgrem in het Rechteroeverkwartier. Het doolhof van dit gedenkteken voor de Bijbelvertaling uit 1648 lijkt wel speciaal als "afwerkplek" ontworpen, met al zijn nissen en doodlopende gangetjes. Er binnengaan is geen kunst, maar er weer uitkomen vergt enige oefening. Het is nu trouwens ook begrijpelijk dat een homo in het Hirdose dialect een piylgrem heet. Trouwens, ik voorspel een verschuiving van de gay-scene naar de rechteroever, want tegenover het monument is sinds kort de uiterst succesvolle discotheek Quftola ("Vossenhol") gevestigd. Rest mij nog een woord te zeggen over "de mores van de baan". Want hoe internationaal beïnvloed ook, het gedrag van de Spokaniër gaat hier minder uit van het "kijkgrijp-principe" dan u misschien gewend bent. Nee, na het intro voelt u misschien iets voor een kennismaking? gaat men over tot de traditionele begroeting (handen op schouders, driemaal door de knieën), waarvan buitenlanders wel eens schrikken. Op de meest onverwachte plekken duikt zo de oude cultuur toch weer op!

Het aantal aidsgevallen is in Spokanië lager dan elders in Europa, waarschijnlijk omdat men zo weinig buitenslands reist. Pessimisten vrezen dat de grote golf van de epidemie nog moet komen. Daarom ook hier: doe het safe!