1. Algemeen

In de eenzame gebieden, zoals de heidevelden, heuvelachtige môliys of de meer bergachtige streken, lopen vele onverharde wandel- en ruiterpaden, en in de vlakkere delen ook een groot aantal verharde fietspaden. In principe kan op al deze paden ook gewandeld worden, al zijn de ruiterpaden vaak smal en ongelijk, en zijn de fietspaden daarentegen weer te "onnatuurlijk" vanwege hun asfaltering. Bovendien dienen wandelaars op fiets- en ruiterpaden voor fietsen en paarden opzij te gaan, terwijl ze op de officiële wandelpaden het rijk alleen hebben.

Lang niet alle wandelpaden zijn gekwalificeerd als "lange-afstandspaden". Bij deze kwalificatie moet het pad aan de volgende eisen voldoen:

Bij het begin- en eindpunt moeten borden staan waarop de naam of het nummer van het pad is aangegeven, en verder de totale afstand en het adres waar informatiemateriaal over het pad en zijn omgeving is te verkrijgen.
Het gehele pad dient als zodanig gemarkeerd te zijn; dit kan met likken verf op bomen en stenen, maar ook met gekleurde of genummerde bordjes.
Op maximale afstanden van zo'n 20 km moet er een overnachtingsmogelijkheid te zijn. Dit kan variëren van een hotel of pension tot een kampeerterrein of simpele schuilhut.
Ook moet er om de circa 20 km een mogelijkheid zijn om proviand aan te schaffen. Veel paden lopen door dorpen en stadjes, en als dat niet het geval is kan er op de campings of in de pensions voedsel en drinken gekocht worden.
Als er binnen een dag wandelen géén mogelijkheid is om proviand aan te schaffen, dient dat duidelijk in het informatiemateriaal vermeld te zijn.
Bijzondere omstandigheden, zoals gevaarlijk terrein, doorwaadbare plaatsen, kans op koude of nachtvorst, zelden varende pontveren, tollen waar betaald moet worden en dergelijke dienen in het informatiemateriaal genoemd te worden.

Over het algemeen zijn de voorzieningen langs de gekwalificeerde paden in de heide- en môliygebieden goed te noemen. Wandelaars komen met andere woorden regelmatig "in de bewoonde wereld". Maar in de berggebieden worden er hogere eisen aan de wandelaars gesteld. Een goede fysieke conditie, ervaring en niet bang voor primitieve omstandigheden. De overnachtingsmogelijkheid bestaat dikwijls uit niet meer dan een schuilhut met drinkwater en stookhout. Het is de bedoeling dat de wandelaars zelf voor hun kampeeruitrusting zorgen om hier te kunnen slapen en eten. Eventueel kan men een tentje naast de hut opzetten. Drinkwater en stookhout zijn feitelijk bedoeld voor noodgevallen, zoals onverwacht slechte weersomstandigheden.

Schuilhutten dienen nog op de deelkaarten te worden ingetekend. Momenteel staat er slechts één aangegeven.

Item	Locatie	Gemeente	Deelkaart-
			nummer
schuilhut	Ierquâseert	Flipa	{F07}

2. Overzicht bijzondere paden

Klesto Mercu-grenspad

Lange-afstandspad, dat loopt vanaf de monding van de Caherrte, langs de oude grens tussen Plefô en Bloi (nu de reeks grenspalen in Plefô), en eindigt in Hildi. De oude grens tussen Plefô en Bloi is met historische grenspalen gemarkeerd; deze grens heeft bestaan tussen 1598 en 12 mei 1916.

.....

Dit pad is op 23 juni 2000 geopend door de Kjelefs (districtshoofden) van Plefô en Bloi, respectievelijk de heer Côrna Eemere-Crevo en mevrouw Erma Rôfta Crybbe-Quûzzt.

Gerelateerd bestand Wandelen en hiking (externe bijdrage)	Dit bestand 1. Algemeen 2. Overzicht bijzondere paden
Status: Dit bestand is in wording.