Rood/wit waren de kleuren van het geslacht Solôs dat tot ca. 1810 over Noord-Tjemp heerste. Sinds 1870 de officiële districtsvlag. Dit wordt als de oudste nog in gebruik zijnde vlag in Spokanië beschouwd: reeds in ca. 1350 wordt hij in een oorkonde beschreven.
 
 

Tot de katholisering (ca. 1800) kende de vlag een groene i.p.v. blauwe driehoek. Toen golden dezelfde symbolen als voor de vlag van Bloi. Voor het eerst in 1685 opgetekend. Sinds 1909 is de blauwe uitvoering de officiële districtsvlag.
 
 

Vlag werd tot ca. 1780 gevoerd door de landheer Zaker Molitâ van Cjoefen (de wijde streek om Ameronne, doorsneden door de Dreegt). Geel/groen voor de vruchtbaarheid en voortplanting. Rood voor overheersing. Een driehoek in de vlag duidt op trouw aan de Ergynne-godsdienst (zie ook de vlaggen van Spokanië, Neze en Plefô). Sinds 1867 de officiële districtsvlag.
 

Groen is de aarde, zwart de onderdrukking, verschroeiing. Tussen 1780-1840 de protestvlag van de plattelandsbevolking uit Oost- en Zuid-Ziyp. In 1876 door de beltconsyl als officiële districtsvlag vastgesteld.
 
 
 

De blauwe watergolf is van oudsher het wapenteken van het geslacht Her Fameto geweest (rond Hildi en in het Pors-gebergte). Reeds in 1538 opgetekend. Sinds 1870 de officiële districtsvlag. De watergolf komt ook voor op de vlag van Flenazjekk.
 

Combinatie groen/geel duidt op vruchtbaarheid en voortplanting, zie ook de vlaggen van Bloi en Spokanië. De mustknyf (een mes als symbool voor het huwelijk, omdat daarmee het bruidsgebak wordt aangesneden) kwam al in 1680 voor in het vaandel van Fija uit Ÿrofly. In 1920 accepteerde de Beltconsyl (Districtsraad) deze vlag. Hiervóór werd hij sporadisch in Noord-Ales gebruikt.
 

Het groene Moosa-kruis werd door het geslacht Klea gevoerd. De blauwe achtergrond heeft de Beltconsyl in 1840 toegevoegd om de vriendschappelijke betrekkingen met Neze te symboliseren. De religieuze en politieke kloof die er van ca. 1890 tot 1920 tussen de zuidelijke eilanden (Tigof en Lomky) en de rest van Spokanië bestond leidde tot een verwijdering van deze blauwe kleur: de vlag werd toen wit met een groen kruis. In 1922 is de oorspronkelijke vlag weer in ere hersteld, hoewel niet iedereen gelukkig is met de kleurencombinatie.

Vlag in 1860 opgetekend als Pegrevische vlag. De kleuren geel/zwart duiden op relatie met het geslacht Freema (zie de vlag van Tigof). Inderdaad blijkt Koning Lotlyndylen (1812-1880) uit dit geslacht afkomstig. Na zijn dood raakte deze vlag in onbruik tot hij in 1934 door de Beltconsyl geaccepteerd werd. De ster (symbool voor de vruchtbaarheidbrengende nacht) vinden we terug in de Spokanische vlag.
 

De Ergynne-kleuren groen/wit in een vaandel dat oorspronkelijk door de landheer Mrôgte Faest van het domein Halepoes (tegenwoordig gemeente Halepoai) gevoerd werd (1670-1719). De landheer Mrôgte Kôndy (zelfde domein; 1697-1756) voerde dezelfde wimpel, echter met verticale groene banen. Sinds 1866 de officiële districtsvlag (Renô was toen een Pegrevisch district; vergelijk ook de oude vlag van Pegrevië).

Een zijtak van het geslacht Helfef (zie de vlag van Flenazjekk) voerde ook de Pegrevische Flâxa-toren, echter met een venster erin en met 4 kantelen. Het rood is de overheersing (van het geslacht Helfef op Litii), het zwart is later uitgelegd als de daaraan verbonden armoede en onderdanigheid (maar was door het geslacht Helfef oorspronkelijk bedoeld als symbool voor de blindheid waaraan veel leden van dit geslacht lijden). In 1912 besloot de Beltconsyl de toren met vier kantelen en venster te vervangen door de oorspronkelijke Flâxa-toren van Flenazjekk.

De Pegrevische Flâxa-toren (zie ook de vlag van Litii) voerde ook de landheer Helfef van Montrô in zijn wapen. Rood/geel zijn altijd de kleuren van de heersers ten zuiden van de Grote Haag geweest. Het geslacht Helfef kwam uit Munt: vandaar de blauwe watergolf. In 1893 stelde de Beltconsyl (van het Spokanische deel van Flenazjekk) vast dat de vlag de afmetingen van een standaard zou hebben (dus met een hoogte die groter is dan de lengte), ter nagedachtenis aan Rygtÿ Helfef (1779-1843). Het Pegrevische deel van dit district (ten noorden van de Grote Haag) behield een vlag met langwerpige afmetingen.

Voor de zwart/gele blokken, zie de vlag van Tigof. Tot 1890 voerde Neno een blauw/wit Cralfof-kruis (zie ook de vlag van Brÿr). Na die datum is het wit door geel en het blauw door zwart vervangen om elke associatie met de Pegrevische koningen te voorkomen. In streng katholieke omgeving wordt een spiegelbeeldvlag gebruikt (linksboven een geel veld, linksonder zwart, enz).
De gele en zwarte velden van het wapen vinden we terug in de vlag van het district Neno. De sleutel en de slang symboliseren de gastvrijheid enerzijds en de bescherming tegen vijanden anderzijds.
 

De rode Saly-balken duiden op de invloed van het geslacht Saly Fahôgge uit Lomky. De blauwe waterkruik duidt op de handel die dit geslacht met Amahagge en Liyrotyka dreef (die kruik komt ook in het Spokanische wapen voor). Landheer Saly Hakon van Halaresto voerde tot 1765 deze vlag, echter met een groene kruik (groen/wit is symbool voor de Ergynne). Na de katholisering is het groen door blauw vervangen. Sinds 1886 de officiële districtsvlag. In streng katholieke omgeving wordt een paarse kruik gevoerd.
Het wapen is identiek aan de vlag: twee Saly-balken en een blauwe waterkruik op een witte achtergrond. In streng katholieke streken wordt wel een paarse waterkruik in plaats van een blauwe gebruikt, maar dit is geen officieel wapen.

De rode zon voor de warmte. Daaronder een gele baan die de zandvlaktes van Zuid-Kina voorstelt. De witte baan is de hemel, een witte hemel is het symbool van onpartijdigheid. Deze vlag is zo in 1934 vastgesteld door de Beltconsyl.
 
 

Een zwarte driehoek duidt op onderdrukking en trouw aan de Ergynne (m.a.w. verzet tegen het katholicisme). In streng katholieke gebieden wordt daarom een geheel blauwe vlag gevoerd. Het blauw is de oorspronkelijke kleur van de vrijgemaakte boeren na 1790. Ondanks veler protest is de zwart/blauwe versie in 1956 door de Beltconsyl als officiële vlag geaccepteerd.
Het wapen vertoont een wit paard (volgens sommigen een mynall) op blauwe achtergrond met zwarte balk.