Een zwarte klimmende leeuw met rode tong, in de rechter voorklauw een blauw Moosa-kruis.
Het Moosa-kruis komt ook voor in het wapen en de vlag van het district Jelafo, waar Amahagge in ligt.

Twee Saly-balken, waartussen vier klaverblaadjes. De achtergrond in het wapen had feitelijk geheel lichtblauw moeten zijn, maar Saly-balken staan per definitie op een witte achtergrond; vandaar de smalle witte banden langs de balken.

Het waterrad en de blauwe golven verwijzen naar de watermolens in de beek Porc (of Kôlt), die in het verleden van economisch belang voor de gemeente waren. Tegenwoordig zijn er nog twee watermolens over, waarvan er één nog in gebruik is.

Een anker, omflankt door twee distelbladeren.
Het anker staat voor de oorspronkelijke functie van het eilandje Mikkon: een aanlegplaats aan de Trendon. De distelbladeren symboliseren het ruwe land van het stroomgebied van de Trendon. De gele kleur duidt op de ontginning ervan.
Het wapen wordt gekroond met de vijfbladige hertogenkroon van de adellijke geslachten die vroeger over dit gebied heersten. De kroon rust op een blauw kleed: symbool van het neerleggen der wapens en eenheid van bestuur.

Een rood en een blauw veld, diagonaal gescheiden, en links en rechts afgebiest met een witte rand.
De witte randen zijn feitelijk Saly-balken: ze behoren rood te zijn, maar het verhaal gaat dat de 17e-eeuwse landheer die dit wapen oorspronkelijk voerde voor wit heeft gekozen omdat rode balken op een rode achtergrond onzichtbaar zijn. Sommige heraldici zijn van mening dat je niet van "Saly-balken" mag spreken als ze niet rood zijn. De vlag is een letterlijke kopie van het wapen.

Het wapen met de adelaar werd oorspronkelijk gevoerd door de landheren van Nolâf, die veel grond in het Grât-gebied bezaten. De Nolâf-ruïne aan de Grât is de voormalige woonplaats van dit adellijke geslacht. Afbeeldingen uit de 16e en 17e eeuw tonen dit wapen met een gekroonde adelaar. Het is niet bekend wanneer en waarom deze kroon verdwenen is.

Het stroomgebied van de Grât bevindt zich in de volgende gemeenten: Zekon, Mena, Ef Plâkomer, St.Ditra-Menso, Tona a/e Grât en Doe.
Dit gehele gebied (behalve de bovenloop) is een beschermd landschap, beheerd door Landschapsbeheer Mena & Tona. Vijf van de zes gemeenten behoren hiertoe, alleen Zekon valt erbuiten omdat hier alleen de bovenloop van de Grât stroomt.
Het wapen van Mena & Tona bevat de volgende elementen:

1. Een zwart kwadrant met geel waterrad en blauw water: overgenomen uit het wapen van Doe.
2. Een groen kwadrant met een witte stadspoort: overgenomen uit het wapen van Tona a/e Grât.
3. Een rood/geel gestreept kwadrant: overgenomen uit het wapen van St.Ditra-Menso.
4. Een groen kwadrant met een witte adelaar: overgenomen uit het wapen van Mena.
5. De kleuren geel, wit, groen en zwart zijn overgenomen uit het wapen van Ef Plâkomer.

Bovendien vinden we zwart en groen terug in de vlag van het district Ziyp.

Vier Flâxa-torens, elk met 4 kantelen (zoals gebruikelijk ten noorden van de Grote Haag). Het wapen verenigt twee takken van het geslacht dat in deze streek eeuwenlang de meeste grond in het bezit had: de rijke tak wordt met 2 gouden torens verbeeld, de minder rijke met twee zilveren torens. De oranje band achter de zilveren torens (die eigenlijk dóór de torens zou moeten lopen), symboliseert waarschijnlijk dat de minder rijke tak is uitgestorven (of opgegaan in een ander geslacht dat oranje als kenmerkende kleur voerde).

Het wapen werd oorspronkelijk gevoerd door de landheren van het geslacht Menso, die veel grond in het Grât-gebied bezaten. Het paleis Grâtseerts aan de Grât is de voormalige woonplaats van dit adellijke geslacht (hoewel het ooit een kasteel was). De kleuren rood en geel komen op en in het paleis veelvuldig voor.

Drie horizontale velden: geel-wit-blauw. Op het witte veld een zwarte jachthond met een boomstam(?) in zijn bek, omkijkend over zijn schouder.
 

Een gekroonde stadspoort.
 
 

Een tweebalkig kruis op een blauw veld. Het kruis is feitelijk een tolhek, en verwijst naar het feit dat Trondom van oudsher de grensplaats tussen Plefô en Munt was, waar men tol diende te betalen om de districtsgrens te passeren.
De kleuren blauw en geel komen ook voor in de vlag van Plefô. Vóór ca. 1800, toe Plefô nog niet officieel katholiek was, had de vlag een groene in plaats van blauwe driehoek. Evenzo had het wapen van Trondom toen een groene achtergrond.